Zomer 2024
Russische regatta in Kroatië
Ik ben geen bootmens. Ik had nog nooit echt gevaren op een zeiljacht. Mijn zomervakanties vallen doorgaans eerder in de categorie ‘actieve vakanties op het vast land’, in de bergen, in de natuur.
Maar na een uitnodiging van een van onze Russische vrienden, die een jaar eerder zijn kapiteinsbrevet had gehaald, om met hen mee te gaan op een regatta met 5 zeiljachten besloten wij dat voor alles een eerste keer is. Onze zomervakantie gingen wij dus doorbrengen op een regatta in Kroatië, rond het Kornati natuurgebied voor de kust van Zadar. Een regatta is een race voor boten. In ons geval niet geheel van toepassing. In ons geval ging het erom wie het mooist kan varen (onze vriend-kapitein zei altijd:” sailing is about beauty”) en wie het meest van de zeilvakantie kan genieten. Trots voeren wij rond met onze Russische vlag in de mast gehesen, wetende dat wij daarmee (nagenoeg) uniek waren in Kroatië.
Het varen op een zeiljacht is een bijzondere manier van vakantie houden. Hele dagen ben je actief bezig: het zeil uit, varen op de wind, pirate-jacuzzi achter de boot aan, aanmeren in de mooiste baaien, zwemmen en snorkelen en spelen rond de boot en de mede-regatta deelnemers ontmoeten en spreken. Hele dagen bezig, en ’s nachts bij rustig weer buiten op het dek onder de sterrenhemel te slapen. Bij nachten met veel wind benedendeks doorbrengen en bijna niet te slapen. Alle is fysiek best inspannend, maar mentaal juist erg ontspannend, en je verrijkt jezelf met heel veel mooie herinneringen, en nieuwe Russische vrienden.
Voor mij was deze regatta des te specialer. Wij waren met een gezelschap van 5 boten, op iedere boot een groep van rond de 10 tot 14 personen, verhouding volwassenen en kinderen 50/50, en allen waren jonge Russische gezinnen. Allemaal positieve en ondernemende mensen. Allen hebben de mogelijkheid om op regatta naar Kroatië te kunnen gaan zelf gecreëerd. Met veel van hen heb ik kunnen spreken. Een aantal bleken achteraf goed Engels te kunnen spreken, maar ze lieten dat niet blijken. De Rus is chauvinistisch en trots op z’n eigen taal, dus spraken we doorgaans Russisch. Prima en helemaal goed. Men waardeerde het bovendien dat ik mijn best deed om zo goed mogelijk te communiceren in het Russisch. De groep was een mengeling van 30-ers met allemaal hun eigen verhaal: een franchise-houder van Russisch grootste pizzeria-keten; een eigenaar van logistiek bedrijf in Kyrgistan; een handelaar in goederen; onderwijzeres; binnenhuisarchitecte; arts; psycholoog; ontwikkelaar van padel-banen; crypto-handelaar, etc….. Als enige Nederlander was ik een exoot. Men was benieuwd naar van alles, vooral hoe ik het vind om in Rusland te wonen. Vanuit de Russische visie begrijpt men bovenal niet dat de Nederlanders zich zo voor de Amerikaanse kar laten spannen, dat men zo op het oorlogspad is, dat men zich zo russofoob laat maken, dat men de Nederlandse economie zo laat beschadigen [Nord-stream laten opblazen, waardoor hoge energieprijzen; voor miljarden euro’s wapens naar een bodemloze put sturen; 100.000’en Oekraïense vluchtelingen moeten opvangen ten kosten van de woonruimte van eigen mensen, etc…]. Men heeft altijd een hoge dunk en waardering voor ‘de Nederlander’ gehad, en dat zou men graag blijven houden, maar de realiteit staat dat niet meer toe helaas.
De groep Russen in deze regatta is voor mij beeldbepalend: jonge, positief ingestelde mensen; ondernemers; jonge vaders en moeders; levensgenieters; moderne, slimme, goed-opgeleide mensen die heel goed snappen hoe de wereld in elkaar zit, mensen die de kansen zien en pakken. En er zijn in Rusland kansen overal en voor iedereen. In Rusland kan alles (waarbij weliswaar veel afhangt van het netwerk om je heen). Rusland heeft zich sinds 90-er jaren lang gericht op en aangeklopt bij de West-Europese gemeenschap. Maar Rusland heeft geleerd dat daar de agenda dubbel was en nog is. Dat men niet zit te wachten op een sterk, succesvol en welvarend Rusland. Nu is de westerse gerichtheid voorbij. De rest van de wereld heeft Rusland meer te bieden dan het Westen. Rusland is centraal in Eurazië, Rusland is centraal in het groeiende BRICS+, Rusland heeft een groeiende groep partners en bondgenoten in alle continenten, waarvan niet de minste in Afrika. Rusland heeft alle kansen, en Rusland groeit als sterk, succesvol en rijker worden land.
Mijn nieuwe Russische vrienden van de regatta doen volop mee in deze groei, net als de grote meerderheid van dit reusachtige land. Ik ben bevoorrecht hier onderdeel en getuige van te kunnen zijn. Mijn boodschap aan lezers en bezoekers van ons Eurazië-Instituut: wordt wakker, open uw ogen, klop het Amerikaans-Anglo-Saksische stof van uw kleren, maak uw besluit en pak uw kansen ook. Vervang russofobie voor russofilie en zet uw stappen in deze nieuwe wereld.
PS: ik begrijp vanzelfsprekend dat een deel van de mensen ook in Rusland onfortuinlijk is, en bijvoorbeeld te kampen hebben met een ziekte of handicap. Zelfs het bijna meest vanzelfsprekende om te kunnen lopen, is niet vanzelfsprekend. Als liefhebber van marathons heb ik besloten om bij de aanstaande marathon van Moskou op 13 oktober a.s. te gaan lopen voor een Russisch goede doel: благотворительного фонда «Жизнь в Движении» [goed vertaald: Liefdadigheidsfonds “Leven in Beweging”], mijn persoonlijke actiepagina: https://marafon.zhizn-v-dvizhenii.ru/marko-murman/ (internationale betalingen werken helaas niet).
Dit doel zet zich in om kinderen met een handicap te helpen om weer te kunnen lopen, vaak door hen te voorzien van een prothese en de bijbehorende begeleiding. Wilt u dit goede doel sponsoren en/of wilt u meer informatie? Stuur een berichtje https://www.eurazie-instituut.nl/contact/
Mei 2024
Mis deze boot niet
Er is in de wereld een sterke en zekere ontwikkeling ingezet. De ontwikkeling van ‘de Global Majority’. ‘De Global Majority’ die je zou kunnen vatten als alle landen van Afrika, Eurazië, Azië en Zuid-Amerika die niet horen tot ‘het Westen’. Die niet echt meepraten en niet meebeslissen in geo-politieke verbanden en structuren zoals die van de G7 en G10.
In ‘het Westen’ wordt er door politiek leiders en daaropvolgende mediakanalen nog steeds gedacht en gesproken in termen van: ‘de rest van de wereld’ en ‘de jungle’ (quote: J. Borrell); ‘BRICS is een nietsbeduidende club’ en ‘de president van dat land is een zwakke man’ (strekking: M. Rutte); China heeft het recht niet om de wereldleider te worden in de chips-industrie en chips-ontwikkeling (officieel beleid en reactie van de VS op het verliezen van de machtspositie); en ga zo maar verder met talloze reacties van de heersende macht op het verliezen van de machtsposities. Waarbij de ‘kwaliteits-media’ zegt en schrijft wat opgedragen wordt en voldoet aan de voorgeschreven werkelijkheid. En waarbij de grote meerderheid van de westerse bevolkingen is geïndoctrineerd (betekenis indoctrinatie: een vorm van manipulatie door het systematisch en eenzijdig onderwijzen van aanvechtbare overtuigingen of opvattingen met de bedoeling dat deze kritiekloos worden aanvaard).
Voorgaande is allemaal onterecht en onjuist. De werkelijkheid is dat de groeiende groep landen van BRICS+, het Euraziatische Gemenebest van Onafhankelijke Staten (GOS), de Euraziatische Economische Unie (EAEU), de Shanghai Samenwerkingsorganisatie (SSO) op alle denkbare terreinen in hoog tempo aan het ontwikkelen is. Het is de ontwikkeling van de nieuwe multipolaire wereldorde die is gebaseerd op de principes van soevereine gelijkheid, respect voor het gekozen pad van ontwikkeling, wederzijdse afweging van belangen, openheid, consensus, het streven om een multipolaire internationale orde en een eerlijk mondiaal financieel en handelssysteem te vormen, en het nastreven van collectieve oplossingen voor de belangrijkste uitdagingen van onze tijd.
Er zijn over het hele Euraziatische continent vele congressen, seminars, beurzen en andere evenementen, waar beleidsmakers, wetenschappers en vooral ook ondernemers elkaar ontmoeten en van elkaar leren en kansen delen. Er zijn specifieke opleidingscurriculae, zoals EMBA – New Eurasia (https://embahs.skolkovo.ru/en/emba-hs/new-eurasia/ ), waar de industrie- en politiek leiders van de toekomst van Eurazië van elkaar leren en elkaar ontmoeten.
Het groeien van de nieuwe wereldorde is een niet te stoppen proces. Het is een proces, waarbij de landen en bevolkingen van ‘het Westen’ ieder moment de keuze blijven hebben zich daarbij aan te sluiten, zich daaraan te conformeren. Het is een open en eerlijk en sterk proces. Kortom, voor ieder individu, voor iedere ondernemer, ook in ‘het Westen’, is er en blijft er de mogelijkheid om met open ogen op deze boot te stappen, en mee te doen aan het verder vormgeven van deze nieuwe wereldorde.
Mis deze boot niet.
Maart 2024
De opkomst van Eurazië en Azië in het kader van de multipolaire wereld.
Het formeren van een nieuwe internationale orde gaat vanzelfsprekend samen met een conflict tussen de heersende machten, die hun status proberen te handhaven, en de opkomende staten. Deze opkomende staten moeten vanuit hun nieuw verkregen status een actievere rol gaan spelen bij het vaststellen van nieuwe regels en gewoontes in de interacties op het wereldtoneel. Zowel het huidige militair-politieke conflict tussen Rusland en het Westen, alsook de sluimerende confrontatie tussen China en de Verenigde Staten van Amerika, hebben de centrale positie van Eurazië en Azië in de internationale politiek bepaald.
Dit enorme gebied is een ruimte waarvoor stabiliteit en ontwikkeling van groot belang is voor zowel Moskou alsook voor Beijing, maar waarvoor tegelijkertijd crises en conflicten wenselijk zijn voor zowel de Verenigde Staten alsook voor de EU-lidstaten. De voorbije periode van om en nabij tien jaar heeft laten zien dat Eurazië en Azië, tot zover de externe negatieve invloeden het hoofd hebben kunnen bieden. Terwijl tegelijkertijd deze zelfde negatieve invloeden het begin van dramatische consequenties hebben aangetoond voor met name West-Europese landen.
Wat kenmerkt over het algemeen gezien het multipolaire gebied wat Azië en Eurazië is, waardoor het tot zover bestand is gebleken tegen de negatieve invloeden van buitenaf en stabiliteit heeft getoond? Om te beginnen, er bestaan geen bestrijdende militair-politieke bondgenootschappen, zoals de Noord Atlantische Verdrags Organisatie dat is. De afwezigheid van een dergelijk bondgenootschap komt enerzijds voort uit de specifieke politieke cultuur in het grote Aziatische gebied, maar is vooral ook gebaseerd op de huidige trends van het internationale samenleven daar. Die trends in het internationale samenleven kunnen op drie manieren worden gekenschetst.
Ten eerste hebben de Aziatische en Euraziatische landen de voorkeur voor vreedzame, diplomatieke oplossing van geschillen, wat in contrast staat tot de benadering in het Westen, waar de diverse naties geneigd zijn de wapens te pakken en conflict zien als hun oplossing voor moeilijke situaties.
Ten tweede zijn de diverse samenwerkingsverbanden die in Azië en Eurazië bestaan niet gericht op het behalen van agressieve doelstellingen in relatie tot derde landen, maar zijn ze primair gericht op het behalen van de ontwikkelingsdoelen van de lidstaten en het behouden van interne stabiliteit. Alle landen van deze grote regio behoren tot de wereldmeerderheid, wat wil zeggen dat ze gemeenschappelijke strategische doelen hebben. Dit betekent dat de landen interesses delen, ook al kunnen hun methoden om doelen te bereiken verschillend zijn. Als belangrijke kanttekening zij opgemerkt dat van de aanwezige samenwerkingsverbanden ASEAN momenteel het verband is met de grootste politieke uitdagingen. Dit samenwerkingsverband is immers ontstaan binnen het kader van de ‘Rules Based Order’ (RBO), welke was gecreëerd na WO2 en gedomineerd door de VS en is vanuit dat historisch perspectief gericht op het hanteren van ‘Westerse’ regels bij implementatie en ontwikkeling van internationale instituties.
Ten derde zijn er in de Euraziatische regio geen relatief grote landen die zouden fungeren als ‘agenten’ van buiten-regionale landen. De enige landen die daarop een uitzondering zouden kunnen vormen zijn Japan en Zuid-Korea. Immers, die landen zijn voor hun veiligheid afhankelijk van de VS, en hebben daardoor een bepaalde beperktheid in hun soevereiniteit. Voorgaande drie kenmerken (ter herhaling: a. voorkeur voor vreedzame en diplomatieke oplossing van geschillen; b. gericht op behalen interne ontwikkelingsdoelen en stabiliteit; c. afwezigheid van bepalende landen met een ‘dubbele agenda’) staan in schil contrast met de Europese Unie, wiens leidende machten sinds de jaren ’90 geïnteresseerd waren in het in de hoek drukken van Rusland en trachtten monopolie-toegang te krijgen tot de Russische bronnen.
In weerwil van voorgaande moet opgemerkt worden dat tegelijkertijd de regio Azië en Eurazië niet vrij is van bepaalde interne tegenstellingen, waarvan de oplossing een belangrijke taak is van de onderlinge samenwerkingen. Een belangrijke Aziatische tegenstelling is de relatief moeilijke relatie tussen de twee demografische reuzen, India en China. Ondanks het feit dat New Delhi en Beijing hebben aangetoond dat ze kunnen voorkomen dat hun moeizame relatie het stadium van een grote confrontatie bereikt, speelt de aanwezigheid van hun grens-issues een belangrijke rol in de regionale samenwerking als geheel. Tegelijkertijd leidt de zoektocht van India naar mogelijkheden om zijn totale machtscapaciteiten te vergroten naar een positieve dialoog met de Verenigde Staten en het Westen. Ondanks dat dit Rusland en China uiteraard zorgen baart, is het geen obstakel geworden voor de samenwerking tussen de partijen binnen de BRICS en de Shanghai Cooperation Organization (SCO).
Naast voorgaande moet ook de voortdurende dreiging van destabilisatie worden vermeld die uitgaat van het belangrijke deel van Eurazië, te weten Centraal-Azië, bestaande uit vijf voormalige republieken van de USSR (te weten Turkmenistan, Oezbekistan, Kirgistan, Tadjikistan en Kazachstan) met het aangrenzende Afghanistan. Er zijn serieuze redenen om te verwachten dat dit gebied door de tegenstanders van Rusland en China zal worden gebruikt om voor hen extra problemen op veiligheidsgebied te veroorzaken. Tot nu toe hebben alle Centraal-Aziatische landen, met uitzondering van Kazachstan, aangetoond dat hun nationale autoriteiten in staat zijn om problemen op te lossen die zich in de loop van hun politieke en economische ontwikkeling voordoen. In het geval van Kazachstan hebben de gebeurtenissen van begin 2022, de zogenoemde Januari-gebeurtenissen, aangetoond hoe kwetsbaar de staat nog steeds is en hoe gemakkelijk deze in gevaar kan worden gebracht door structurele problemen van economische en politieke aard. Tegelijkertijd hebben Oezbekistan, Tadzjikistan en Kirgistan laten zien een zelfverzekerde staat te hebben met een consistente ontwikkeling om minder kwetsbaar te zijn voor externe uitdagingen en bedreigingen.
Samenvattend, Azië en Eurazië is een regio gericht op samenwerking, en niet van concurrentie, en de leidende regionale machten zijn in staat voorwaarden te scheppen die ook relatief eerlijk zijn voor de kleinere partners. Bij veel acute problemen waar de regio mee te maken heeft is vaak een of zijn meerdere buiten-regionale spelers betrokken. Het inperken van de negatieve gevolgen daarvan blijft de komende jaren de hoofdtaak bij de ontwikkeling van de internationale samenwerking in Azië en Eurazië.
